Poradnik korzystającego ze świadczeń finansowanych przez NFZ. Część 3 – pakiet onkologiczny.

Nowotwór, to podstępna choroba, która rozwija się powoli, najczęściej nie dając objawów. Co za tym idzie postawienie prawidłowej diagnozy następuje zbyt późno, co niestety przekłada się na wyższy odsetek zgonów z powodu nowotworów, zwłaszcza zgonów przedwczesnych, tj. osób poniżej 65 r. ż.. W przypadku nowotworów kluczowe znaczenie ma czas! To czy pacjent przeżyje w głównej mierze zależy od wykrycia choroby we wczesnym jej stadium. Dlatego też, wprowadzona została „szybka terapia onkologiczna”. Co jej wprowadzenie oznacza dla pacjenta?

Celem usprawnienia diagnostyki i leczenia osób z podejrzeniem lub stwierdzoną chorobą nowotworową, od 1 stycznia 2015 r. pacjenci są leczeni w ramach szybkiej terapii onkologicznej, potocznie nazywanej pakietem onkologicznym. To rozwiązanie organizacyjne, które ma poprowadzić pacjenta przez kolejne etapy diagnostyki i leczenia. Pakiet zapewnia pacjentom z nowotworami złośliwymi kompleksową opiekę na każdym etapie.

1. Przede wszystkim Karta Diagnostyki i Leczenia Onkologicznego wydana przez lekarza!

Najważniejszym elementem pakietu onkologicznego jest m. in. wprowadzenie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego (DiLO), tzw. zielonej karty, która jest równocześnie skierowaniem do lekarza specjalisty. Kartę może wystawić lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) na podstawie przeprowadzonego z pacjentem wywiadu i ewentualnych badań.  W związku ze zmianami ustawowymi, wzrosła bowiem rola lekarza rodzinnego w opiece onkologicznej. Lekarz POZ może zlecać więcej badań m. in. hematologicznych, biochemicznych, immunochemicznych, a także badań elektrokardiograficznych, ultrasonograficznych czy spirometrię. Badania te zwiększają szansę lekarza POZ na szybsze postawienie właściwej diagnozy. Kartę DiLO może wystawić także lekarz specjalista w poradni ambulatoryjnej (AOS). Pacjent może również otrzymać kartę w szpitalu, jeśli podczas hospitalizacji zostanie u niego wykryty nowotwór lub jeśli jest hospitalizowany z powodu nowotworu. Karta należy się także pacjentowi, u którego na podstawie badań z zakresu programów zdrowotnych zostanie stwierdzony nowotwór złośliwy. Zielona karta jest własnością pacjenta i towarzyszy mu przez wszystkie etapy, podczas których wpisywane są wszystkie informacje związane z diagnostyką i leczeniem, aż do zakończenia leczenia i powrotu do lekarza POZ. Dzięki niej proces diagnostyczno-terapeutyczny jest usystematyzowany, co daje pacjentowi poczucie bezpieczeństwa.

2. 7 tygodni na postawienie diagnozy.

Po otrzymaniu zielonej karty (która jest równocześnie skierowaniem do specjalisty) pacjent powinien zgłosić się do lekarza specjalisty, a czas oczekiwania na wizytę nie powinien wynosić więcej niż dwa tygodnie. W czasie kolejnych 2 tygodni u pacjenta wykonywane są badania zlecone przez lekarza specjalistę (w ramach diagnostyki wstępnej), na podstawie których lekarz potwierdza lub wyklucza chorobę nowotworową. Kolejne 2 tygodnie przeznaczone są na wykonanie diagnostyki pogłębionej, podczas której lekarz określi stopień zaawansowania choroby. Jeśli specyfika choroby tego wymaga, możliwe jest wydłużenie czasu trwania diagnostyki pogłębionej o jeden tydzień. Jednak cały proces, od momentu wpisania pacjenta na listę oczekujących na konsultację u lekarza specjalisty do momentu postawienia diagnozy, nie powinien trwać dłużej niż 7 tygodni!

3. Leczenie szpitalne – harmonogram badań diagnostycznych, konsylium oraz wyznaczenie koordynatora.

Jeśli pacjent wymaga dalszego leczenia, wówczas trafia do szpitala, gdzie jest zapisany do osobnej kolejki. W ciągu 2 tygodni powinno zebrać się konsylium lekarzy, które ustali dalszy plan leczenia, jest ono niezbędne do rozpoczęcia procesu leczenia. W jego skład wchodzą specjaliści z różnych dziedzin medycyny, takich jak.: onkologia kliniczna, chirurgia onkologiczna, chirurgia ogólna, rentgenodiagnostyka, radiologia, diagnostyka obrazowa, radioterapia, medycyna nuklearna. W konsylium może także uczestniczyć pielęgniarka, psycholog, bądź inny pracownik medyczny. Zadaniem konsylium jest także wyznaczenie koordynatora, który nadzoruje proces leczenia, a także wspiera pacjenta zapewniając mu dostęp do informacji, będąc pośrednikiem w kontaktach z lekarzem na każdym etapie leczenia. Koordynator pomaga pacjentowi przejść przez poszczególne etapy, towarzysząc mu aż do zakończenia leczenia.

Podsumowując:

1. Z szybkiej terapii onkologicznej mogą korzystać pacjenci (bez żadnych ograniczeń wiekowych), u których lekarze podejrzewają lub stwierdzą nowotwór złośliwy oraz pacjenci, którzy już są w trakcie leczenia onkologicznego.
2. Pacjent nie zgłasza się do szybkiej terapii onkologicznej ani się nie rejestruje! Zostaje zakwalifikowany na podstawie wywiadu i przeprowadzanych badań przez:

• lekarza rodzinnego (POZ),
• lekarza specjalistę w poradni AOS,
• lekarza specjalistę w szpitalu.

UWAGA! Jeśli zauważysz u siebie niepokojące objawy związane ze stanem zdrowia, niezwłocznie zgłoś się do lekarza POZ! Jeśli lekarz uzna, że występujące objawy wskazują na ryzyko występowania choroby nowotworowej, ma on obowiązek wystawienia skierowania na badania, które pozwolą szybko wykluczyć lub potwierdzić podejrzenie.

3. W przypadku podejrzenia choroby nowotworowej lekarz wystawia kartę DiLO, z którą pacjent udaje się do lekarza specjalisty (właściwego ze względu na umiejscowienie nowotworu).
4. Pakiet gwarantuje pacjentom postawienie diagnozy w czasie nie przekraczającym 7 tygodni od dnia zgłoszenia się do lekarza specjalisty!
5. Pacjent ma prawo do badań diagnostycznych, które zostaną u niego wykonane zgodnie z harmonogramem przewidzianych w pakiecie onkologicznym.
6. Pacjent ma prawo do opieki sprawowanej przez koordynatora wyznaczonego przez konsylium, który towarzyszy mu przez wszystkie etapy procesu leczenia.

Szczegółowe informacje na temat placówek, w których można leczyć się w ramach szybkiej terapii onkologicznej dostępne są na stronach internetowych Wojewódzkich Oddziałów NFZ.

Redakcja pacjentinfo.pl